Interesi i diskutimit u përqendrua kryesisht për Shqipërinë dhe për të drejtat e Pakicës Kombëtare Greke.
Gazetarja: Ministria e Punëve të Jashtme greke, disa ditë më parë, bëri një deklaratë lidhur me situatën politike në Shqipëri dhe përfshirjen e mundshme të një ish-ministri në një skandal droge. Ministria e Jashtme e Shqipërisë u është përgjigjur dhe ka hedhur akuza lidhur me ndërhyrjen tuaj në brendësi të punëve të Shqipërisë. Në të njëjtin njoftim, Tirana shpreh gatishmërinë e saj për të vazhduar negociatat, megjithëse iu kujton se ju keni bërë një shkelje të protokolleve diplomatike, shkruan himara.gr.
Pyetja ime është kjo: Në këtë atmosferë, me këto akuza të rënda, a ndihmon për të vazhduar negociatat? Faleminderit.
KOTZIAS: Mendoj se është shumë e mençur nga ana e Shqipërisë qëllimi për të “përmbysur” ndërtesat në Himarë. Mendoj se është një zgjedhje e mençur e palës shqiptare që i ndihmon për negociatat.
Së dyti: Sa i përket akuzës për ish-ministrin e Brendshëm të Shqipërisë, në folëm për të drejtat e njeriut. Problemi që ne kemi është se pakica greke nuk njihet nga ligji shqiptar. Ajo njihet nga e drejta ndërkombëtare me marrëveshjet e vitit 1921. Vetë krijimi i shtetit shqiptar shoqërohet me njohjen e këtyre të drejtave.
Pastaj erdhi Enver Hoxha, ku, “socializoi” pronën individuale dhe e socializoi atë në stilin e revolucionit kulturor të 1968-ës në Kinë. Këtu u fut she ‘socializimi’, i pronave të pakicës greke. Ai identifikoi pakicën greke vetëm në zona të caktuara. Ligji i ri i Shqipërisë për minoritetet do të gjykohet nga Evropa. Si një shtet anëtar i Evropës, ne kemi një opinion dhe do e themi atë në Bashkimin Evropian. Ligji i dha një sërë të drejtash pakicës, të njohura nga e drejta ndërkombëtare që nga viti 1921. Është para së gjithash një ligj i mirë. Kjo është arsyeja pse ne kemi thënë se është një hap përpara.
Cila është dobësia e ligjit ? Një politikan shqiptar me të drejtë do të më thotë: “Por cilat zona’? Ne themi se pakicat janë kudo në Shqipëri. ” Po, por ligji bën një gjë: i referohet pakicave bazuar në identifikimin e regjistrave.
Regjistrat, për shembull, në Heimarë, nuk lejonte regjistrimin e pakicës greke. Pra, ndërsa ligji është liberal dhe i mirë, rilindja e saj, pika e saj fillestare, e cila është regjistri, përsërit problemin e pakicës greke. Ky është problemi që po themi.
Se ke bërë një ligj të mirë, por në vend të përcaktimit të qytetarëve, domethënë të qenit turk, grek, shqiptar që i dëshiron të gjithë, ligji parashikon identifikimin në bazë të regjistrave. Por kjo u vendos nga Hoxha, i cili ndaloi regjistrimin jashtë grupit. Kjo është çështja dhe ne mendojmë se është e padrejtë. A e dini se sa shumë popullata greke ka Himara? Vetëm shikoni ndërtesat që janë në prishje.
Dhe problemi i dytë – kjo është ajo që i përmenda Hoxhën që “socializoi” këto shtëpi – është se pas rënies së regjimit, nuk u dhanë tituj pronësie. Dhe ata thonë “ju nuk keni një titull të pronësisë” ose ” ju japim një kompensim të vogël”. Ka një zgjidhje, por unë nuk do ta imponoj. Por si një person, jo si ministër, them se zgjidhja është t’i japë parcelat e tokës diku tjetër, për të dhënë mundësinë e aktivitetit ekonomik. Sidoqoftë, ne besojmë se ka një kuptim më të mirë me pakicën greke, respekt më të madh për ata që më besojnë.
Ndërsa më tej ministri i jashtëm grek shkruan se: “Në Evropë, është normale të diskutohen të drejtat e minoriteteve, të drejtat e njeriut, të drejtat e pronësisë. Nuk më pëlqen të ushqej konfliktet. Kjo është arsyeja pse ne nuk iu përgjigjëm njoftimit të Ministrisë së Jashtme shqiptare. Unë kisha bërë një përgjigje shumë të mirë, por pastaj kam gjykuar se nuk ishte e nevojshme. E njëjta gjë ndodhi me turqit. Ata bënë 10 njoftime, unë iu përgjigja me gjysmë mesazhi. Unë nuk jam një tifoz për ushqyer zemërim
Për mua, politika ndërkombëtare nuk është një luftë për dy njerëz të zemëruar ndaj të cilëve më duhet të fajësoj më shumë ose të ngrejë mendjen time. Kur e kuptoj se gjërat nuk funksionojnë mirë, unë duhet të merrem te jem me i matur, më i ftohtë, më i durueshëm.
